Reşat Akar

Ağır yük taşıyan bir TIR düşünün...
Girne inişinde freni patlayınca ne olur?..
Küçük bir kent savaş alanına dönmez mi?..
Çok sayıda araca ve insana ölümcül zarar vermez mi?..
Elbette verir...
Geçmişte bu tür olayları çok kez yaşadık...
Allah bir daha yaşatmasın...
Soru şudur:
-Freni patlayan TIR ölümcül zararlara yol açabiliyorsa, devletin freni patladığında ne olur?..
Fikri ‘hür’, yüreği ‘sağlam’, başı ‘dik’ herkes bu konuda görüş belirtebilir...
Devletin freni patlayınca; o ülkede öncelikle ciddi huzursuzluklar yaşanır...
İşsizlik ve fakirlik artar...
İnsanlar psikolojik sorunlarla boğuşur...
Psikiyatrislere çok iş çıkar da; travma yaşayan insanlar ‘bilinçli’ hareket edemezler...
Uyuşturucu, alkol ve sigara tüketiminde patlama yaşanır...
Kumara bel bağlayanların sayısında önemli artışlar olur...
Silahlar patlar, çakılar-bıçaklar, yumruklar konuşur...
Kızlar kaçırılır, okullarda, barlarda, plajlarda ‘dayılar’ türer...
Polisler, savcılar, hakimler baskı altına alınır...
Tehditler, şantajlar, bombalar, derken asayiş tam bozulur...
Kumar, fuhuş, soygun günlük yaşamın bir parçası olur...
Küçük sanayi tesisleri, tarım emekçileri ‘kriz’ nedeniyle sıkıntıya düşerken, ülkenin belirli kesimlerinde akıllara durgunluk veren zenginlikler başlar...
Gece kulüpleri çoğalır...
Freni patlayan devlette düzen tersine döner...
Dürüst hizmet yerine, kamu sektöründe rüşvet dönemi başlar...
Bilgi-görgü-başarı ve yorucu hizmetler sonucunda baş olmayı hak edenler ayağa düşerken, ayaklar ‘baş’ olur...
Yüz yıllık domatesin, salatalığın tohumu değişir, alışılmadık yeni lezzetler sofranıza ‘tek seçenek’ olarak sunulur...
Devletin freni patlayınca yasemin kokularının yerini ‘rüşvet’ kokuları alır...
Dağlar, denizler betonlaşır...
Mafya coşar, taşar...
Masum insanlar kaçacak yer arar...
Kuzey Kıbrıs’ın bugünkü görüntüsü yukarıda saydıklarımdan farklı mı?..
Farklı olduğunu iddia edenlerin söyleyeceklerini dinlemeye hazırız...
Ne var ki; gördüklerimiz ve yaşadıklarımız umutusuzluğumuzun ana nedenidir...
Kıbrıs’ın kuzeyinde yaşadıklarımız, freni patlamış TIR’dan farksızdır...
Ne zaman, nereye toslayacağı ve ne tür zararlar vereceği önceden bilinmez...
Kendini koruyabilen haline şükretmelidir!..