Reşat Akar

Kötü siyaset, güzel ülkemizi öyle bir duruma getirdi ki; bundan sonra düzlüğe çıkmak hiç de kolay olmayacak...
Özellikle bozulan kamu düzenini, eski şekline dönüştürmek imkansız gibi birşey...
Küçük çıkarlar uğruna her tarafı memnun etme siyaseti, Kıbrıslı Türkleri 37 yıl süreyle ‘insanca’ ekmek yiyebilmekten de mahrum etti...
Bunca zaman yediğimiz ekmek ‘insanlar için’ uygun değil miydi?..
Genel anlamda “evet” uygun değildi...
Barış Harekatı öncesinde, yerli arpa ve buğday üretiminin kalitesiz olduğunu kabul eden Kıbrıs Cumhuriyeti hükümeti, un ithalini teşvik ediyordu...
Yerli üretim de genellikle hayvan yemi olarak kullanılıyordu...
Barış Harekatı sonrasında, Kıbrıslı Türkleri yönetmeye başlayanlar yerli üretimi koruyacakları gerekçesiyle un ithaline yasaklama koydular...
Böylece ülkede kaliteli ekmek üretilemedi...
Bakkaldan sabahleyin aldığınız ekmeğin, birkaç saat sonra kuruması, ya da ekşimesi, unun kalitesizliğinden değil midir?..
Uzun yıllar önce, dönemin Otelciler Birliği Başkanı Aziz Kent, hiç olmazsa oteller için ithal izni talep etmişti...
Hatta, ziyaret ettiği ülkelerin otellerinde 10-15 çeşit ekmek sunulduğunu fotoğraflarla yetkililerin önlerine koymuştu...
Ama onları bir türlü ikna edemedi...
Daha sonraki başkanlar da ikna edemedi...
Küçük siyasi hesapların sonucunda, Kıbrıslı Türkler yıllarca kötü ekmek yedi...
İngiltere’yi, hatta Türkiye’yi ziyaret eden çok sayıda insanın, adaya dönerken valizinde ekmek getirdiklerini siyasiler de biliyordu...
“Bırak getirsin, üç gün sonra yine bitecek” dalgasıyla, önemli bir ihtiyacı görmezden geldiler...
Ve 2003 yılında sınırlar açıldı...
İnsanlar dalga dalga güneye akın etti...
Marketlerden alışveriş yapanların öncelikli tercihlerinden biri de ekmek oldu...
Bazıları, bu meseleyi de milli nutuğa dönüştürerek “olur mu kardeşim, ekmeği dahi Rum’dan alıyorlar” demeye başladı...
Olay bu kadar küçümsendi...
Ne demek ekmeği bile?..
Ekmek, ana gıda maddesidir...
İnsanlar sağlıklı beslenmeye özen göstermek durumundadırlar...
Önemli olan devleti yönetenlerin, insan haklarına, insan sağlığına gerekli önemi vermeleri ve kendi insanlarını korumalarıdır...
İnsanımız böylesi bir yönetime hasret kaldı...
Halkı suçlamak yerine, dürüst hizmet sunan adaletli bir yönetime hakikaten hasret kaldık...
Aradan 37 yıl geçtikten sonra, un ithalinin serbest bırakılması sevindiricidir...
Çok sayıda ekmek üreticisinin Gazimağusa Limanı’na giderek, un taşıyan kamyonları, davul-zurna ile karşılamaları oldukça anlamlıdır...
Bu karşılamanın verdiği mesaj da çok önemlidir;
Vur davulcu tokmağı vur...
Öttür zurnacı öttür...
Bugün bayram günüdür...
Kurban değil, Ramazan değil...
Ekmek bayramı ekmek!..